Ben çocukları çok severim. Kuzenlerimi, yeğenlerimi, arkadaşlarımın çocuklarını hep çok sevdim. Günün birinde bende anne olmayı hayal ederdim. Ama sırf çocuk olsun diye yapılan bir çocuktan bahsetmiyorum. Bence bilinçli anne baba olmak çok önemli. Elbette ki birçok zorluğu var. Başkasının çocuğunu sevmek kolay. Kaka yaparsa annesine ver, ağlarsa annesini çağır…
Sevip hoplatmak eğlenceli, hem de çok. Çocuk senin olduğu zaman bütün zor görevler de senin oluyor. Ve kendinden vazgeçtiğin bir dönemi mutlaka yaşıyorsun. Ama zamanla her şey rayına oturuyor. Ve sen ne kadar ilerlediğini fark etmiyorsun bile.
Sonra bir bakıyorsun günün birinde karnında titrek sinyaller yollayan bebeğin anne diyerek sarılıyor sana

işte o an anlıyorsun ne kadar doğru bir karar olduğunu. Tüm zorluklara rağmen, iyi ki diyorsun.